حكايه من غير كان يمكان
ريم حبيب
حكايه من غير كان يمكان لانه كان ولسه باقى ومش هيخلص
حتى بانتهاء الزمان البنت العيله ام ضفيره وجيبه زرقاء بنجوم متزوقه
عيله تنزل متسوقه العيش والفول السخن وستى تضحك وهى بتقرا الجرنال وبتأكلنى
اللقمه فى بوقى بحنان وتقوم تخرط الملوخيه وتقولى حلوه لو اورديحى
ماهى لقمة الباشا يعشقها الغلبان تقولشى بغاشه يوه ينداشه وتشهق
وتشهق على الطشه والريحه تفوح على الملأ تجرى الريق .ستى وعشقها
لكلام رجب ورسم مصطفى حسين وتاكل شقة البطيخ سقعا فى عز الصيف
من حنانها وحبها محستش يوم ببرد الشتا وانا فى حضنها وتقولى ياريم
انتى غاليه وهو كمان ننى العين يا اعز ولد ولدى ربنا يحميكم دلوقتى
دلوقتى ببص على نظارتها متربه بغبار الايام يخساره راحت ايام قراية
الجرنال وبدل ما كانت بتاكلنى زمان بتاكل من ايدى انا الان وتقولى
نفسى اتطمن عليكى اقولها اتطمنى بوجودى فى حضنك طول ما انتى
جنبى اتطمنى خافى عليا لو بعد الشر بعدتى عنى ربنا يخليكى ليا .
عارفه ياستى انتى ستى وبقيتى بنتى ازاى ابعدعن حته منى خوفى عليكى بيخلينى
ادخل اطمن عليكى من صوت نفسك بليل بشويش لحسن اصحيكى عارفه انتى احلا
حاجه مخليا للدنيا طعم هو وجودك فى وجودىودعوتك بلدنبا ومافيها ياترى هتفضلى تدعيلى
يااغلى حاجه ليا بحبك . :)
