تغريبة
دقت
فتحت الباب
مدخلتشى
نسيت فرضى
و درت وراها ألفين عام
و لا وصلتش
فى يوم ليها
سألت الشيخ على طريقة
تداوينى
تزيد صبرى
مصبرنيش
سوى بكلمة
ولا روتنيش
"تعيش تايه
تموت محتار
ولا توصل
سوى بميعاد ميتأخرش"
يا ست الحسن جاوبينى
و آوينى
فى يوم ليكى
الشمس تشرق فى كل صباح
و فجرك لاح
ولا بدأشى نهار اليوم
يا عيب الشوم
أنا اللى كانت غناويا
بتملى الكون
لقا و تفاريح
اندار نهارى و زادنى الشوق
مواويل وجع و أنين
لكنك فين؟
أه و آهين
لو يوم تردى فيا الروح
منين ما بروح
بناجى طيف فى رايحاتى
و جاياى
و ناياتى
متعزفشى سوى بيكى
صحيح ألحانها مشروخة
لكن للحزن طعم مريح
يا شبه الريح
خدينى فى رحتلك للغيب
أعيش دايب
أموت مفتون
بعشق الكون
فى تغريبتك
