انا فيلسوف
أحمد عثمان
انا فيلسوف
وفى صغر سنى
عايش كأنى هارون الرشيد
و فى يوم هرم
جانا القدير المحترم
سأل الولاة
عن باب حارتنا اللى انصرم
قطع الرقاب
واللى اختفى
واللى انظلم
تايهين فى الليل والنهار
يا مندهة
و ست الكرم
واللى يزيد من وحدتى
شالم وجابو جتتى
على الطريق اللى انتظم
دقيت بيبان اهل الهوى
وانا شعرى مات
قلبى انحرم
من مهجتى
يا حياتى قومى واثبتى
قلبك دا هون عود دهب
حقى اتنهب
فى الحب عقلى ملتهب
انا فيلسوف
ودماغى ديه عودين خشب
ما بينكسر ولا بالغباوة ينكسب
يا درة يا ست الدرر
قلبك دهب
مصرور صرر
انا فيلسوف ودماغى ديه محبشة
كل اللى اقوله فى ليلة صفرا منغبشة
هرجع اعيده واكدبه
مانا فيلسوف
و ف عقلى سوسه محبرشة ومنقرشة
جيت العشا اسأل قليبى اللى انتشى
فين سكتك يا دهوتك
زادت فى قلبى محبتك
قام القدير راح واشتكى
لقلبى حكى
ازاى اسيب الواد بكى
مانا فيلسوف فى دماغى غنوة محبكة
عايش كأنى شهريار
و ف دارى دقت الف طار
والروس بتجرى فى انتظار سيفى انا
مانا فيلسوف
ودماغى دى من الكسوف
هتدور تشوف كل العبر
ولا تستحى ولا تنتظر
مانا فيلسوف
عقلى درر
قلبى دهب
مصرور صرر
