محمد الحمامي
ﻭﺍﻟﻀﺤﻜﺔ ﻟﻮ ﺻﺎﺩﺭﺓ
ﻣﻦ ﻗﻠﺐ ﺟﺮﻳﺢ
ﺗﺼُﺪ ﺍﻟﺮﻳﺢ
ﻟﻮ ﺣﺘﻲ ﺍﻟﺮﻳﺢ ﻛﺎﻧﺖ ﻗﺎﺩﺭﺓ
ﻳﺎ ﻧﺴﺎﻳﻢ ﺧﻮﻑ ﻛﺎﻧﺖ ﺷﺎﺭﺩﺓ
ﻭﻫﺰﺕ ﻗﻠﻮﻉ ﻣﺮﺍﻛِﺒﻲ
ﻣﻨﺶ ﺑﺤﺎﺭ ﻭﻻ ﻣﺮﺍﻛْﺒﻲ
ﻭﻻ ﺻﻴﺎﺩ ﺑﻘﻮﻡ ﻭﺃﺻﻄﺎﺩ
ﻣﻦ ﻭﺃﻧﺎ ﺑَﺤْﺒِﻲ
ﺃﻧﺎ ﺍﻟﻌﻮّﺍﺩ
ﺑﻘﻮﻡ ﻭﺃﺳّﺒﻲ
ﻛﻼﻡ ﻣﺘﻌﺎﺩ
ﻭﺃﺩﺍﺭﻱ ﺩﻣﻮﻉ ﻭﻛﺴﺮ ﺧﻀﻮﻉ
ﻭﺷﻮﻕ ﻟﻮ ﺯﺍﺩ
ﺑﺸِﺪ ﺍﻟﺒﺎﺏ
ﻭﺃﻗﻮﻝ ﻟﻠﺪﻧﻴﺎ ﺩﺍﺭﻱ ﻭﻭﺍﺭﺑﻲ
ﻳﺎ ﺳﺎﻛﻨﺔ ﺍﻟﻘﻠﺐ ﻣﻦ ﻣُﺪﺓ
ﻡ ﺗﻌﻮﺩﻱ
ﻛﺎﺳﺮﻧﻲ ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻓـ ﺍﻟﺸِﺪﺓ
ﻭﺗﻨﻲ ﻋﻮﺩﻱ
ﻳﺎ ﺿﻲ ﺃﺳﺮﻧﻲ ﻋﻠﻲ ﺧﺪﻭﺩﻱ
ﻭﻧﺒﻀﺔ ﻗﻠﺐ ﻟﻮﺟﻮﺩﻱ
ﻗﺮﻳﺘﻲ ﺍﻟﻨﺺ
ﻭﻗﺼﺪﺗﻲ
ﻳﻜﻮﻥ ﺍﻟﺼَﻤﺖ ﻓﻲ ﺭﺩﻭﺩﻱ
